Sevda Tuğçe Turan
Kediler sevimli bir o kadar da nankördürler. Yalnızlığımızın gidericileri rollerini üstlenirler çoğu zaman. Sadece kendi varlıklarına önem verirler, başkalarının duygularına ilgi göstermezler ve hep ön planda olmayı isterler. 
İşte kediler bu narsist özellikleriyle bizi aslında yalnızlıktan çekip alırlar. Kedilerin tüm özelliklerini Pamuk ile geçirdiğim sadece bir günle şöyle anlatabilirim:
‘Miyav!’ sesleri geliyor içerden. Yine bir pazar sabahı ve yine kedim Pamuk’un sütünü verme zamanı. Annesi 4 ay oldu öleli; hala onu istercesine mivaylıyor benim kedim.
Dışarı hava almaya gidelim de biraz yalnızlığı geçsin; insanlara maviş gözleriyle bakarken. Sırnaşsın herkese de annesini sorar gözlerle bakmasın bana bir daha.
Sütü döküldü bunları düşünürken; hemen yanıma geldi yine miyavlayarak. Sonra da çekti gitti; yine üstünde nankörlüğü bu sabah. Başka bir kaba koydum sütünü, salona gittim ; yok! Nerdesin yine Pamuk’um? Bir de baktım beyaz koltuğumun üzerinde yayılmış oturuyor. Ayağına istiyor sütünü belli. Narsist düşüncelere kapılmış yine. Götürdük ayağına sütünü mecbur; n’aparsın yalnız kalmaktansa isteğini yapmak zorundasın ; yoksa bırakıp gider seni. O sütünü biraz yudumladıktan sonra şöminenin önüne gitti ve o sıcacık yerde uyuyuverdi.
Kitap okumaya başladım; ama birkaç dakika sonra tekrar hareket etmeye başladı. Ne istediğini anladım;yanına gidip onun o beyaz yumuşacık tüylerini okşamamı istiyor yine.
Akşam oldu; artık uyuma vakti geldi. Yine yanımda; neymiş, birlikte uyuyacakmışız. ‘Tamam!’ dedim Pamuk’uma. ‘Sen de yalnız ben de yalnız ; hadi uyuyalım ; bu ev ve dünya bize kalmış!..’
İşte kediler bu narsist özellikleriyle bizi aslında yalnızlıktan çekip alırlar. Kedilerin tüm özelliklerini Pamuk ile geçirdiğim sadece bir günle şöyle anlatabilirim:
‘Miyav!’ sesleri geliyor içerden. Yine bir pazar sabahı ve yine kedim Pamuk’un sütünü verme zamanı. Annesi 4 ay oldu öleli; hala onu istercesine mivaylıyor benim kedim.
Dışarı hava almaya gidelim de biraz yalnızlığı geçsin; insanlara maviş gözleriyle bakarken. Sırnaşsın herkese de annesini sorar gözlerle bakmasın bana bir daha.
Sütü döküldü bunları düşünürken; hemen yanıma geldi yine miyavlayarak. Sonra da çekti gitti; yine üstünde nankörlüğü bu sabah. Başka bir kaba koydum sütünü, salona gittim ; yok! Nerdesin yine Pamuk’um? Bir de baktım beyaz koltuğumun üzerinde yayılmış oturuyor. Ayağına istiyor sütünü belli. Narsist düşüncelere kapılmış yine. Götürdük ayağına sütünü mecbur; n’aparsın yalnız kalmaktansa isteğini yapmak zorundasın ; yoksa bırakıp gider seni. O sütünü biraz yudumladıktan sonra şöminenin önüne gitti ve o sıcacık yerde uyuyuverdi.
Kitap okumaya başladım; ama birkaç dakika sonra tekrar hareket etmeye başladı. Ne istediğini anladım;yanına gidip onun o beyaz yumuşacık tüylerini okşamamı istiyor yine.
Akşam oldu; artık uyuma vakti geldi. Yine yanımda; neymiş, birlikte uyuyacakmışız. ‘Tamam!’ dedim Pamuk’uma. ‘Sen de yalnız ben de yalnız ; hadi uyuyalım ; bu ev ve dünya bize kalmış!..’
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder